Boeing MQ-28 Ghost Bat AMRAAM Atışı: Güzel Bir Hikâye Ama Küçük Bir “Acaba?” da Var

Boeing geçtiğimiz günlerde büyük bir duyuru yaptı: MQ-28 Ghost Bat’in ilk kez AIM-120 AMRAAM ile gerçek bir hava-hava angajmanı gerçekleştirdiği açıklandı. Kağıt üzerinde bu gerçekten etkileyici bir adım. Hatta açıklamalar oldukça güçlü ve “biz bu işi çözdük” tonunda. Ama ilginç olan şu ki, vuruş anına dair tek bir görüntü yok ve bu durum doğal olarak şüphe yaratıyor.

Daha da ilginci, bu açıklama Kızılelma’nın tarihe geçen BVR atışından hemen sonra geldi. Dolayısıyla akla şu soru düşüyor: “Boeing bu duyuruyu aceleye mi getirdi, yoksa ‘biz de yaptık’ demek için mi hemen paylaştı?” İşte tüm teknik detaylarıyla birlikte bu testin arkasındaki tabloyu biraz daha yakından inceleyelim.

MQ-28 Ghost Bat Nedir? Gel Kısaca Platforma Bir Göz Atalım

MQ-28, Boeing’in gelecekte insanlı uçakların yanında görev yapacak insansız savaş uçağı konsepti olan CCA sınıfında geliştirdiği bir platform. Tasarımında düşük radar izi hedefleniyor ve yüksek altses hızlarda görev yapabiliyor. Uçak hem insanlı uçaklarla birlikte uçabiliyor hem de belirli görevleri tamamen otonom şekilde yürütebiliyor.

Modüler burun yapısı sayesinde keşif, elektronik harp veya sensör odaklı görev paketleri kolayca değiştirilebiliyor. Bu yapı, platformu farklı operasyon senaryolarına hızla uyum sağlayabilen esnek bir araç haline getiriyor. Ölçek olarak baktığımızda 11,7 metrelik bir uzunluk ve 7,3 metrelik bir kanat açıklığı görüyoruz. Uçak Mach 0,85 civarında yüksek altses hızlara çıkabiliyor ve 3.700 kilometreyi aşan menziliyle oldukça geniş operasyon sahalarında görev yapabiliyor.

Kısaca: Kâğıt üzerinde son derece güçlü bir konsept.

Peki AMRAAM Atışı Nasıl Gerçekleşti?

Test, 8 Aralık 2025’te Woomera Test Sahası’nda yapıldı. Ghost Bat, gövde altına takılı AIM-120 AMRAAM ile havalandı ve hedef olarak kullanılan Phoenix sınıfı drone’a angaje oldu. Füze uygun zarf içinde serbest bırakıldı ve testin “başarılı” olduğu açıklandı.

Burada kritik bir detay var: MQ-28 hedef verisini tamamen kendi üretmedi. Test boyunca hedef bilgisi E-7A Wedgetail üzerinden sağlandı ve F/A-18F Super Hornet de görev zincirine destek verdi. Yani Ghost Bat, bağımsız bir sensör-kilit-atış döngüsünden ziyade ağ merkezli bir görev demosunun parçasıydı.

Bir diğer önemli nokta ise atış sürecinde operatörün sadece dört temel komut vermiş olması. Bu, otonomi yazılımının olgunluk seviyesini gösteriyor ve platformun daha karmaşık görevleri gelecekte üstlenebileceğine işaret ediyor.

Ama En Çok Konuşulan Detay: “Vuruş Anı Nerede?”

Evet, Boeing testin başarılı olduğunu söylüyor. Ancak ne vuruş anına dair bir video var, ne telemetri görüntüsü, ne de füzenin hedefe yaklaşma anını gösteren kısa bir kesit. Normalde ABD’nin tüm savaş uçağı testlerinde en azından birkaç saniyelik görüntü yayımlanır. Burada ise tam bir sessizlik var.

Dahası, duyurunun Kızılelma’nın bağımsız AESA radarıyla gerçekleştirdiği BVR başarısından hemen sonra gelmesi ister istemez bir kıyaslama doğuruyor. Kızılelma kendi radarını kullanarak sensör zincirini bağımsız şekilde yönetmişti. Ghost Bat ise sensör bilgisini başka platformlardan aldı. Bu iki test aynı kategoriye girmiyor ve mühendislik açısından aynı ağırlığa sahip değil.

Bu nedenle uzmanların bir kısmı testin zamanlamasını sorguluyor. Kimileri bunun geciken programı desteklemek için “morale boosting” bir duyuru olduğunu düşünüyor. Kimileri ise daha açık: “Görüntü olmadan bu atışı doğrulamak zor.”

Avustralya Bu Teste Neden Bu Kadar Değer Veriyor?

Ghost Bat, Avustralya’nın son 50 yıl içinde tasarlayıp geliştirdiği ilk askeri uçak olduğu için test sonuçları sadece operasyonel değil, aynı zamanda politik ve ekonomik anlam taşıyor. Testin hemen ardından hükümet Boeing ile 1,4 milyar Avustralya doları değerinde bir sözleşme imzaladı.

Bu sözleşme kapsamında ilk etapta altı operasyonel Ghost Bat teslim edilecek ve üretim hattı Wellcamp yakınında kurulacak. Bunlar Avustralya’nın insansız sistemlere verdiği önemin göstergesi. Ülke aynı zamanda Ghost Shark gibi otonom denizaltı projelerine de büyük yatırım yapıyor.

Mühendis Gözüyle Bu Test Gerçekten Ne İfade Ediyor?

Bu testte üç önemli mühendislik başarı noktası var. Birincisi, AIM-120 gibi güçlü bir BVR füzeyi insansız platformdan güvenli şekilde bırakmak ciddi bir mühendislik problemi. Yük ayrılması, aerodinamik etkileşim ve güdüm arasında tutarlılık sağlamak kolay değil.

İkincisi, E-7 ve F/A-18F ile kurulan kusursuz veri zinciri ağ merkezli savaş konseptinin geleceği açısından önemli. Bu, MQ-28’in takım içinde rol oynayabileceğini gösteriyor. Üçüncü olarak ise sadece dört komutla atış yapılabilmesi, platformun yazılım mimarisinin olgunluğunu işaret ediyor.

Bununla birlikte, eksik kalan temel nokta hâlâ aynı: Herkesin görmek istediği “vuruluş anı” yok. Bu eksik bilgi testin etrafında doğal bir soru işareti oluşturuyor ve platformun bağımsız angajman kapasitesini tam anlamıyla ispatlayamıyor.

Güçlü Bir Test Ama Gölgesi de Var

Ghost Bat kesinlikle önemli bir aşama kaydetti. Boeing’in bu platformla geleceğin savaş doktrininde yer almak istediği çok net. Ancak bu test, görüntü eksikliği nedeniyle tam anlamıyla “ikna edici” görünmüyor. Kızılelma’nın açık ve net görüntülerle tarihe geçen başarısının hemen ardından gelmesi de hikâyeye ister istemez bir gölge düşürüyor.

Kısa özet: MQ-28 ciddi bir oyuncu, testin mühendislik değeri var ama şeffaflığın artması şart. Görüntü gelmeden bu hikâye tam kapanmış sayılmayacak.