Uzi Nissan’ın hikâyesi, internette dolaşırken karşına çıksa “yok artık” diyeceğin türden. Adam Amerika’ya göç ediyor, tutunmak için çeşitli işler kuruyor ve hepsinde kendi soyadını kullanıyor. Yani “Nissan” soyadı onun için sadece bir aile mirası değil; kurduğu her işletmeye karakter katan bir kimlik.
Derken yıllar geçiyor, internet yeni yeni parlamaya başlıyor. Uzi o dönem öyle bir öngörü yapıyor ki, bugün hâlâ insanlar hayranlıkla anlatıyor. 1994’te şirketi için gidip nissan.com alan adını alıyor. Çünkü bu isim zaten onun doğduğu günden beri taşıdığı soyadı. Ne bir marka kapma niyeti var, ne de bir manipülasyon. Çok doğal, çok sade ve çok masum bir tercih.
İşte Fırtına Tam Burada Kopuyor
1999 yılına gelindiğinde işler tersine dönüyor. Japon dev otomobil üreticisi Nissan, internetin gücünü fark edip alan adının “yanlış kişide” olduğunu düşünmeye başlıyor. Şirket kapısını çalıyor ve kibarca “Bu alan adı bize lazım, satılık mı?” diyor. Uzi ise tamamen haklı bir mantıkla “Niye satayım? Bu benim soyadım ve şirketimin adı,” diye yanıt veriyor. Ancak bu cevap dev şirketi pek tatmin etmiyor ve bir anda devasa bir dava açılıyor.
Tam 10 milyon dolarlık bir tazminat talebiyle Uzi’nin karşısına dikiliyorlar. Suçlamalar da öyle basit değil, marka ihlali, haksız rekabet, cybersquatting… Her biri ayrı ayrı insanın uykusunu kaçıracak türde. Ve düşün, bir tarafta milyarlarca dolarlık bir şirket, diğer tarafta yıllarca emek vererek küçük işletmeler kuran bir adam.
Dava Süreci, Mücadele ve Bitmeyen Azim
Uzi yıllar boyunca bu davayla uğraşıyor. Avukat masrafları, sürekli duruşmalar, baskı, stres… Toplam maliyeti ailesiyle birlikte yaklaşık 3 milyon doları buluyor. Ama Uzi hiçbir zaman pes etmiyor, çünkü ortada korumaya çalıştığı şey sadece bir internet adresi değil. Bu, soyadının ve yıllarca verdiği emeğin bir sembolü. Çoğu insanın “boş ver, sat gitsin” diyeceği noktada Uzi ayakta kalıyor ve ısrarla “Bu benim ismim, kimse benden alamaz” diyor.
Mahkemeler de geçmiş işleri inceledikçe adamın ne kadar dürüst bir geçmişi olduğunu görüyor. Nissan Foreign Car, Nissan International, Nissan Computer… Adamın adı zaten tüm hayatı boyunca iş dünyasında var. Dolayısıyla “marka gaspı” iddiası çöküyor.
Sonunda Gelen Zafer ve Uzi’nin Mirası
2007 yılına gelindiğinde mahkeme kararını açıklıyor, nissan.com Uzi’ye ait kalacak. Bu, sadece bir alan adı kararı değil, kocaman bir devle verilen mücadelenin haklı bir zaferi. Kısaca, dünya devinin karşısına tek başına dikilen bir adam kazanıyor.
Uzi’nin hikâyesi o dönem internet dünyasında büyük ses getiriyor, çünkü kimse büyük markalara karşı böyle bir zaferin mümkün olabileceğine inanmıyordu. Yıllar sonra, 2020’de Uzi COVID nedeniyle hayatını kaybediyor. Ama hikâyesi öyle güçlü ki, ölümünden sonra bile alan adı üzerindeki mücadele devam ediyor. 2023’te alan adının izinsiz el değiştirdiği iddiası ortalığı karıştırıyor. Ailesi tekrar dava açıyor ve 2024’te mahkeme alan adının mirasçılara geri verilmesine karar veriyor. Uzi’nin mücadelesi ölümünden sonra bile kazanmaya devam ediyor.
Bu Hikâyeden Çıkan Net Ders
Uzi Nissan’ın hikâyesi bize aslında çok basit ama etkileyici bir şey söylüyor:
Bir insan hakkını gerçekten biliyorsa ve emek verdiği şeye sahip çıkıyorsa, dünyanın en büyük şirketleri bile onu durduramaz.
Uzi bunu yaptı. İnternetin en tartışmalı davalarından birinde kendi soyadını korudu ve sonunda tüm dünyaya “bazen doğru olanı yapmak, en zor olanı yapmaktır” mesajı bıraktı. Bugün nissan.com’a baktığında, dev bir markanın değil, bir adamın kendi soyadını savunmak için verdiği mücadelenin izlerini görüyorsun.
